Περιγραφή
Στην πόλη των Χανίων το επάγγελμα του χειριστή της μηχανής κινηματογράφου μετρά περίπου ένα αιώνα ζωής και έχει μια ιδιαίτερη θέση. Το κέντρο της πόλης των Χανίων είχε μακρά παράδοση κινηματογραφικών αιθουσών και το κοινό ανέκαθεν συνέρρεε κατά εκατοντάδες. Σε εποχές που άλλες πόλεις δεν είχαν ούτε μια αίθουσα, τα Χανιά μετρούσαν έξι θερινούς και επτά χειμερινούς κινηματογράφους.
Εκτός από τον Δημοτικό Κινηματογράφο Κήπος, που είναι ο παλιότερος θερινός κινηματογράφος της πόλης –και ανάμεσα στους παλαιότερους κινηματογράφους παγκοσμίως, υπήρχαν και άλλοι πέντε θερινοί κινηματογράφοι που λειτουργούσαν επί πολλά συνεχή έτη: το Αττικόν, τα Ολύμπια, το Ρεξ, η Ρεγγίνα και ο Ορφέας. Επίσης λειτουργούσαν επτά χειμερινοί: τα Ολύμπια, ο Απόλλων, η Ρεγγίνα, το Αστέρι, το Πάνθεον, το Ελληνίς και το Αττικόν.
Ο μαθητευόμενος χειριστής κινηματογραφικής μηχανής έπρεπε να θητεύσει ως βοηθός μέσα σε καμπίνα κινηματογράφου, περί τα τρία έτη.
Οι ταινίες ερχόταν από τα γραφεία διανομής, συσκευασμένες μέσα σε μεταλλικά κουτιά και μοιραζόταν στους κινηματογράφους. Τα κινηματογραφικά φιλμ ήταν πολύ βαριά και πολύ εύφλεκτα. Μία δίωρη ταινία ζύγιζε περί τα τριάντα κιλά. Ο χειριστής κινηματογραφικής μηχανής τοποθετούσε την ταινία σε μπομπίνες και στη συνέχεια οι μπομπίνες τοποθετούνταν στην κινηματογραφική μηχανή για να γίνει η προβολή. Στο τέλος, μετά την προβολή, οι ταινίες τοποθετούνταν πάλι στα μεταλλικά κουτιά και επιστρεφόταν στα γραφεία.
Μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του ̓50, απαιτούντο δύο χειριστές για την προβολή μίας ταινίας. Στις ξενόγλωσσες ταινίες όπου απαιτούντο ελληνικοί υπότιτλοι η προβολή τους γινόταν χωριστά και χειροκίνητα. Αργότερα οι υπότιτλοι ενσωματώθηκαν πάνω στο φιλμ.
Σήμερα η ψηφιακή τεχνολογία έχει υποκαταστήσει τα φιλμ και όλη αυτή η επίπονη εργασία ανήκει στο παρελθόν.