Καραβομαραγκός

Περιγραφή

O Πολιτισμός της Κρήτης από την αρχαιότητα διαδίδονταν πάντα μέσω της θάλασσας, αφού οι Κρητικοί υπήρξαν άριστοι θαλασσοπόροι και λαμπροί έμποροι. Η Κρήτη αποτέλεσε Φάρο Πολιτισμού και ανάπτυξης σε μεγάλο βαθμό λόγω της κοινωνικής οργάνωσης και του θαλάσσιου εμπορίου. Μετά την περίοδο των Ενετών στα Χανιά και των εντυπωσιακών Νεωρίων που έχτισαν, όταν ήρθαν οι Οθωμανοί, τα Νεώρια αυτά έπαψαν να λειτουργούν. Η επισκευή των πλοίων δε γινόταν πια στα αρσενάλια. Το επάγγελμα “καραβομαραγκός” συνέχισε να υπάρχει όμως μέσα στην πόλη των Χανίων.

Η επισκευή των πλοίων ήταν επικίνδυνη δουλειά, μιας και οι καραβομαραγκοί του λιμανιού των Χανίων, έπρεπε να τραβήξουν πλοία έως και εκατόν είκοσι τόνων με ότι μέσα διέθεταν εκείνη την εποχή. Τα καλύτερα ναυπηγήσιμα ξύλα γινόταν εισαγωγή σε μορφή κορμών από την Σάμο και επεξεργαζόταν σε κορδέλα και σε πλάνια. Οι καραβομαραγκοί συνήθως αναλάμβαναν όλες τις εργασίες ενός σκάφους όπως ήταν τα άλμπουρα (κατάρτια), μηχανές, βάψιμο, κουκέτες και άλλα. Σήμερα, ένας περίπατος προς τον φάρο του ενετικού λιμανιού των Χανίων δεν μπορεί να μας δημιουργήσει εύκολα τις εικόνες του παρελθόντος. Το γνωστό καρνάγιο λειτουργούσε από την οικογένεια Παριωτάκη από το 1870 μέχρι το 2000, διανύοντας μέσα σε αυτά τα χρόνια πολλές δύσκολες ιστορικές περιόδους. Οι πόλεμοι και οι έντονες πολιτικές αλλαγές επηρέασαν ολόκληρη την Ελλάδα και αναπόφευκτα και την Κρήτη, δημιουργώντας ένα ταραχώδες κλίμα, αντιπαραθέσεις και φτώχεια. Οι εποχές αυτές δυσκόλεψαν μα δεν σταμάτησαν τη δουλειά των καραβομαραγκών. Η οικογένεια Παριωτάκη επί τρεις γενιές εργαζόταν στο καρνάγιο διατηρώντας την παράδοση των καραβοαραγκών, μεταφέροντας την πολύτιμη γνώση του επαγγέλματος “καραβομαραγκός” που επέτρεπε να ξανοίγονται στα ανοιχτά οι Έλληνες θαλασσοπόροι.