Αγγειοπλάστης

Περιγραφή

Πιθανολογείται πως η επινόηση της στερεοποίησης της λάσπης με τη φωτιά, τοποθετείται γύρω στο 7.000 π.Χ. Για την κατασκευή των αγγείων απαιτείται ο τροχός, το σφουγγάρι, το χτένι και το καμίνι. Ο αγγειοπλάστης αρχικά επέλεγε και επεξεργαζόταν το χώμα, ετοίμαζε τον πηλό, ακολούθως δημιουργούσε τα αγγεία, τα στέγνωνε στον ήλιο και τα έψηνε. Το σχήμα του κεραμικού αντικειμένου δινόταν με την βοήθεια του τροχού.

Αρχικά ο τεχνίτης τοποθετούσε μία ποσότητα πηλού στο κέντρο μίας επίπεδης επιφάνειας -ενός οριζόντιου τροχού ο οποίος με την βοήθεια του ποδιού μπορούσε να περιστραφεί. Αφού κέντραρε τον πηλό, με τα δάκτυλά του τον άνοιγε στη μέση. Με το ένα χέρι από την μέσα μεριά και με το άλλο από έξω, και ενώ ταυτόχρονα περίστρεφε τον τροχό, πίεζε τον πηλό που περιστρεφόταν, τραβώντας τον προς τα πάνω. Όταν έφτανε  στο επιθυμητό ύψος, άρχιζε την διαμόρφωση του σχήματος που ήθελε να του δώσει.

Μετά την ολοκλήρωση της δημιουργίας του ο αγγειοπλάστης αποκολλούσε το αγγείο από τον τροχό με την βοήθεια ενός σύρματος και το μετέφερε πάνω σε σανίδι για στέγνωμα. Αφού στέγνωνε λίγο και εάν το σκεύος το απαιτούσε, συγκολλούσε χερούλια ή άλλα διακοσμητικά πάνω σε αυτό. Στη συνέχεια το άφηνε να στεγνώσει τελείως. Ακολουθούσε το ψήσιμο ή καμίνιασμα. Το καμίνιασμα απαιτούσε καλό και προσεκτικό στοίβαγμα των αγγείων μέσα στο καμίνι. Η διαδικασία ψησίματος διαρκούσε περίπου 10 ώρες. Τα αγγεία διακοσμούνταν με διάφορους τρόπους, είτε με χαρακιές, είτε με ανάγλυφες παραστάσεις που κατασκευάζονταν με επιπρόσθετο πηλό, είτε ζωγραφίζονταν με το χέρι. Οι αγγειοπλάστες φτιάχνανε λαήνες για το νερό, τσικάλια, κούπες, λεκανίδες, πιάτα, πιθάρια κ.α.

Στα Χανιά, μόνιμα εγκατεστημένοι αγγειοπλάστες υπήρχαν στα Νοχιά, στον Ασφεντιλέ, στον Σκουτελώνα, στα Τσικαλαριά και τα Κεραμιά. Στην πόλη των Χανίων διέπρεψαν δυο μεγάλοι αγγειοπλάστες, ο Στέλιος Στρατουδάκης και ο Γεώργιος Ταμπακόπουλος.